خشاوه

خشاوه . [ خ ِ وَ / وِ ](اِمص ) پیرایش بستان و باغ و کشت زار از علفهای خودرو و هرزه و سنگ و خس و خاشاک . وجین . (از برهان قاطع)(از فرهنگ جهانگیری ). || پیرایش درخت از شاخه های زیادتی . (از برهان قاطع). خشاره . (برهان قاطع): جلامه ؛ آنچه از خشاوه بیرون آید. (منتهی الارب ).