خشفه
لغتنامه دهخدا
خشفه . [ خ َ ف َ ] (ع اِ) آواز رفتار مار. (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || زمینی بلند و نرم که سنگ در آن کمتر باشد. (منتهی الارب ). || جنبش و حرکت . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (ازلسان العرب ) (اقرب الموارد). || آهوبچه ٔ ماده ای که نخست زاده یا نخست برفتارآمده . خِشفه . خُشفه . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).