خشم آوردن
لغت‌نامه دهخدا
خشم آوردن . [ خ َ / خ ِ وَ دَ ] (مص مرکب ) برآشفتن . عصبانی شدن . غضبناک شدن :
شیر خشم آورد و جست از جای خویش .
مار را هر چند بهتر پروری
چون یکی خشم آورد کیفر بری .
چو خشم آورم شاه کاوس کیست
بمن دست یازیدن طوس چیست .
پدر وار خشم آورد بر پسر.
چو خشم آری آنگه شوند از تو سیر
که از بام پنجه گز افتی بزیر.
- خشم آوردن بر ؛ عصبانی شدن بر کسی . غضبناک شدن بر کسی . توضیح : «خشم آوردن » با کلمه ٔ «بر» متعدی میشود.
شیر خشم آورد و جست از جای خویش .
رودکی .
مار را هر چند بهتر پروری
چون یکی خشم آورد کیفر بری .
بوشکور بلخی .
چو خشم آورم شاه کاوس کیست
بمن دست یازیدن طوس چیست .
فردوسی .
پدر وار خشم آورد بر پسر.
سعدی (بوستان ).
چو خشم آری آنگه شوند از تو سیر
که از بام پنجه گز افتی بزیر.
سعدی (بوستان ).
- خشم آوردن بر ؛ عصبانی شدن بر کسی . غضبناک شدن بر کسی . توضیح : «خشم آوردن » با کلمه ٔ «بر» متعدی میشود.
