خشم خوردن
لغتنامه دهخدا
خشم خوردن . [ خ َ / خ ِخوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) غیظ خود را فروبردن . کظم غیظ کردن . عصبانیت خود را فرونشاندن :
از راستی تو خشم خوری دانم
بر بام چشم سخت بود آژخ .
از راستی تو خشم خوری دانم
بر بام چشم سخت بود آژخ .
کسائی مروزی .
