خشک بید

خشک بید. [ خ ُ ] (اِ مرکب ) درخت بید وقتی که خشک شده است . کنایه از هر چیز پژمرده و خشک شده :
ز باغ خاطر من خواه تازه نخل سخن
ز خشک بید هر افسرده ای چه آری یاد.

خاقانی .