خشیاءلغتنامه دهخداخشیاء. [ خ َش ْ ] (ع ص ) مونث خشیان ؛ زن هراسان و ترسان . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد) (از لسان العرب ). || سخت و درشت و خشک . (آنندراج ).
