خصیب

خصیب . [ خ َ ] (ع ص ) فراخ سال . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || بسیارغله . (از منتهی الارب ). پرحاصل و سرسبز. (یادداشت بخط مؤلف ) : همتی عالی و نعمتی متوالی و کنفی رحیب و مرتعی خصیب . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).
- ابوخصیب ؛ گوشت . (منتهی الارب ).
- بلد خصیب ؛ شهر فراخ سال و بسیارغله .(منتهی الارب ).
- رجل خصیب ؛ مرد بسیار خیر و فراخ ناحیه . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).