خضم
لغت‌نامه دهخدا
خضم . [ خ َ ض َم م ] (ع ص ) مهتر بردبار بسیارعطا و خاص است بمردمان . ج ، خضمون . || (اِ) دریا. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد) . دریای عظیم . (المنجد).
- بحر خضم ؛ دریای عظیم . (یادداشت بخط مؤلف ) : استخاره کرد چون بحر خضم جوشان و خروشان در حرکت آمد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ). لطمه موج خشم اواز بحر خضم کفایت می کرد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).
آبی ندارد پارگین در معرض بحر خضم .
|| جماعت انبوه . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (اقرب الموارد). || اسب ستبر. || شمشیر بران . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ).
- سیف خضم ؛ شمشیر تیز.
|| سنگ فسان . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ).
- بحر خضم ؛ دریای عظیم . (یادداشت بخط مؤلف ) : استخاره کرد چون بحر خضم جوشان و خروشان در حرکت آمد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ). لطمه موج خشم اواز بحر خضم کفایت می کرد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).
آبی ندارد پارگین در معرض بحر خضم .
(سلمان ساوجی ).
|| جماعت انبوه . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (اقرب الموارد). || اسب ستبر. || شمشیر بران . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ).
- سیف خضم ؛ شمشیر تیز.
|| سنگ فسان . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ).
