خطل

خطل . [ خ َ طَ ] (ع مص ) خطا کردن در گفتار و رای خود. || بدنام بودن شخص بزنا. || سست و سبک گردیدن . || سخن تباه گفتن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).