خط و خال
لغت‌نامه دهخدا
خط و خال . [ خ َطْ طُ ] (ترکیب عطفی ، ص مرکب ) مخطط. دارای خطوط و خالها. منقش . || (اِ مرکب ) خال صورت و موی تازه بر روی دمیده :
به بیداریش فتنه بر خط و خال
بخواب اندرش پای بند خیال .
ای دردمند مفتون بر خط و خال موزون
قدر وصالش اکنون دانی که در فراقی .
جهان چون خط و خال و چشم و ابروست
که هر چیزی بجای خویش نیکوست .
شیوه و ناز تو شیرین خط و خال تو ملیح
چشم و ابروی تو زیبا قد و بالای تو خوش .
- خوش خط و خال ؛ آنکه ظاهر آراسته دارد. کنایه از آدمی خوش ظاهر و بد باطن .
- مار خوش خط و خال ؛ ماری که نقش و گل و بوته ٔقشنگ بروی پوست دارد.
|| کنایه از آدم خوش ظاهر و بد باطن . انسان فتنه جو.
به بیداریش فتنه بر خط و خال
بخواب اندرش پای بند خیال .
سعدی .
ای دردمند مفتون بر خط و خال موزون
قدر وصالش اکنون دانی که در فراقی .
سعدی .
جهان چون خط و خال و چشم و ابروست
که هر چیزی بجای خویش نیکوست .
شیخ محمود شبستری .
شیوه و ناز تو شیرین خط و خال تو ملیح
چشم و ابروی تو زیبا قد و بالای تو خوش .
حافظ.
- خوش خط و خال ؛ آنکه ظاهر آراسته دارد. کنایه از آدمی خوش ظاهر و بد باطن .
- مار خوش خط و خال ؛ ماری که نقش و گل و بوته ٔقشنگ بروی پوست دارد.
|| کنایه از آدم خوش ظاهر و بد باطن . انسان فتنه جو.
