خف ء

خف ء. [ خ َ ] (ع مص ) برکندن و بر زمین زدن کسی را. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). منه : خفاه خفاً . || فرودآوردن و خوابانیدن و افکندن خیمه . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). منه : خفابیته . || دریدن مشک را و گستردن آنرا بر حوض تا زمین آب حوض را جذب نکند. (منتهی الارب )(از تاج العروس ) (از لسان العرب ). منه : خفاالقربة.