خلابة
لغتنامه دهخدا
خلابة. [ خ ِ ب َ ] (ع مص ) فریفتن بزبان . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). مصدر دیگر آن «خلب » و «خلاب » است . رجوع به خلابت شود. || فریفتن . (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ). رجوع به خلابت شود.
