خلاط

خلاط. [ خ ِ ] (ع مص ) آمیزش کردن با کسی . منه : خالطه مخالطةً و خلاطاً. || با درد و رنج شدن . منه : خالطه الداء. || گرگ در گوسفندان افتادن . منه : خالط الذئب الغنم . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). || گائیدن زن . منه : خالط المراءة. || شوریده عقل گردیدن . منه : خولط الرجل فی عقله . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).