خلاف کنندهلغتنامه دهخداخلاف کننده . [ خ ِ / خ َ ک ُ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف مرکب ) آنکه خلاف امری کند که بدان مأمور بوده است ، شطوس . (منتهی الارب ). || تخلف کننده . گناهکار. خاطی .
