خلفة

خلفة. [ خ ِ ف َ ] (ع اِمص ) آب برکشی . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). ج ، اخلاف . خِلفة: من این خلفتکم ؛ از کجا آب می کشید. (منتهی الارب ). || اختلاف و آمد و شد شب و روز. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ): هو الذی جعل اللیل و النهار خلفة لمن اراد ان یذکر او اراد شکورا . (قرآن 62/25). اخذته خلفة؛ بسیار شد آمد و رفت او به آبشگاه . || بوی گرفتگی دهان روزه دار. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || (اِ) پیوند. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). || علف که بتابستان روید. || علفی که بعد از علف خورده شده ، روید. || کشت بگاه کاشته . || اختلاف روی و پشت وحشیان . || آنچه پس سوار آویخته شود. || آنچه برآید از درخت در اول سرما. || میوه ٔ دوباره . || برگی که گیاه بعد برگ اول برآرد. || انگوری که بعد سیاه شدن انگور اول و چیده شدن آن پخته گردد. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). کذلک سایر الاثمار. (منتهی الارب ). || ستوران مختلف . || طعام باقی مانده ٔ میان دندانها. || هیضه و شکم روشن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). || گیاهی که بعد گیاه روید. || گیاهی که غیر از باران ، بلکه بشبنم آخر شب روید. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || دو رنگ با هم مجتمع و مختلف .(از منتهی الارب ) (از تاج العروس ). || مختلف . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
- القوم خلفه ؛ مختلفون .
- بنوفلان خلفة ؛ نصف ذکورو نصف اناث .