خلفة

خلفة. [ خ ِ ف َ ](ع مص ) بوی گرفتن دهان روزه دار. یقال : خلف فم الصائم خلفة. || متغیر شدن مزه و بوی شیر. یقال : خلف اللبن . || متغیر شدن طعام . یقال : خلف الطعام . || تباه شدن . یقال : خلف فلان . || برآمدن برکوه . || کسی را از پس وی گرفتن . یقال : خلف فلاناً. || جای گمشده کسی قرار گرفتن . یقال : خلف اﷲ علیک ؛ بجای گمشده ٔ توشود خدای . || ستون استوار کردن . یقال : خلف بیته . || پس پدر آمدن . بجای پدر نشستن . یقال : خلف اباه . || اختلاف کردن . || غوره ٔ نو آوردن تاک . || در کمین مردی بودن در غیبت او پیش اهل و عیال او آمد و شد کردن . || بردن شترانی را شبانگاه بسوی آب بعد رفتن مردم . || مخالفت ورزیدن . خلاف کردن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). خُلفَة.