خلیده روان
لغت‌نامه دهخدا
خلیده روان . [ خ َ دَ / دِ رَ ] (ص مرکب ) ناراحت . غمناک . غصه دار :
چنین دادپاسخ که ای پهلوان
ز گشتاسبم من خلیده روان .
به پیروزگر بر تو ای پهلوان
که از من نباشی خلیده روان .
زواره بیامد خلیده روان
که امروز چون گشت بر پهلوان .
چنین دادپاسخ که ای پهلوان
ز گشتاسبم من خلیده روان .
فردوسی .
به پیروزگر بر تو ای پهلوان
که از من نباشی خلیده روان .
فردوسی .
زواره بیامد خلیده روان
که امروز چون گشت بر پهلوان .
فردوسی .
