خلیطی
لغتنامه دهخدا
خلیطی . [ خ ُل َ طا / خ ُل ْ ل َ طا ] (ع اِ) گروه مردم بهم آمیخته از هر جنس (واحد ندارد). (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || آمیختگی بعضی کار با بعضی و فساد حاصل شدگی در آن . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). منه : وقعوا فی خلیطی .
