خنابس
لغتنامه دهخدا
خنابس . [ خ ُ ب ِ ] (ع ص ) زشت دیدار. ج ، خَنابِس . || قدیم . ثابت . سخت .(منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). منه :عز خنابس . || شب سخت تاریک . || مرد ستبر اندک کوتاه . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ). ج ، خنابسون . || (اِ) شیر بیشه . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). ج ، خَنابِس .
