خنبة
لغتنامه دهخدا
خنبة. [ خ َ ن ِ ب َ ] (ع ص ) باناز. باکرشمه . نرم آواز. (منتهی الارب ): جاریة خنبة؛ کنیزک با ناز و کرشمه و نرم آواز. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) ظبیة خنبة؛ آهوی گردن فرودآرنده ٔ نشیننده که نگذارد جای را. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
