خنبجهلغتنامه دهخداخنبجه . [ خُم ْ ب ُ ج َ / ج ِ ] (معرب ، اِ) ظرف بزرگ چوبین ، گلین یا سفالین که در آن غله ریزند. (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). مأخوذ از خنبه ٔ فارسی .
