خنده مین
لغت‌نامه دهخدا
خنده مین . [ خ َ دَ / دِ ] (ص مرکب ) خنده دار. مضحک . (یادداشت بخط مؤلف ) :
گفت لاغی خنده مین تراز دو بار
کرد او آن ترک را کلی شکار.
خنده مین تر از تو هیچ افسانه نیست
بر لب گور خراب خود بایست .
گفت لاغی خنده مین تراز دو بار
کرد او آن ترک را کلی شکار.
مولوی .
خنده مین تر از تو هیچ افسانه نیست
بر لب گور خراب خود بایست .
مولوی .
