خنده ٔ می

خنده ٔ می . [ خ َ دَ / دِ ی ِ م َ / م ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از پرتو شراب است . (برهان قاطع).
عکس روی تو چو درآینه ٔ جام افتاد
عارف از خنده ٔ می در طمع خام افتاد.

حافظ.