خنده آمدن

خنده آمدن . [ خ َ دَ / دِ م َ دَ ] (مص مرکب ) خندیدن . بخنده درآمدن . خنده کردن :
وگرت خنده نیاید یکی کنند ببار.

ابوالعباس عباسی .

ز خر برگیرم و بر خود نهم بار
خران را خنده می آید بدین کار.

نظامی .

از قیاسش خنده آمد خلق را
کو چو خود پنداشت صاحب دلق را.

مولوی .

بر تلخ عیشی من اگر خنده آیدت
شاید که خنده ٔ شکرآمیز می کنی .

سعدی .