خنده ٔ می
لغتنامه دهخدا
خنده ٔ می . [ خ َ دَ / دِ ی ِ م َ / م ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از پرتو شراب است . (برهان قاطع).
عکس روی تو چو درآینه ٔ جام افتاد
عارف از خنده ٔ می در طمع خام افتاد.
عکس روی تو چو درآینه ٔ جام افتاد
عارف از خنده ٔ می در طمع خام افتاد.
حافظ.