خنور
لغت‌نامه دهخدا
خنور. [ خ َن ْ نو ] (ع اِ) خِنَّور. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
- ام خنور ؛ کفتار. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ).
|| گاو. || سختی . || نعمت . || نام است . دبر. || نام مصر و بصره . || نی تیر. خِنَوَّر. || هر درخت نرم . || نعمت ظاهر. || (ص ) سست . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
- ام خنور ؛ کفتار. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ).
|| گاو. || سختی . || نعمت . || نام است . دبر. || نام مصر و بصره . || نی تیر. خِنَوَّر. || هر درخت نرم . || نعمت ظاهر. || (ص ) سست . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
