خنک دللغتنامه دهخداخنک دل . [ خ ُ ن ُ دِ ] (ص مرکب ) راحت دل . خوش . خوشدل : هر که از آن ناردانه خورد خنک دل گشت و چو گلنار کرد گونه ٔ رخسار.سوزنی .