خن
لغتنامه دهخدا
خن . [ خ َ ن ن ] (ع مص ) بریدن جِذْع . منه : خَن َّ الجِذْع َ خناً. || گرفتن مال کس . منه : خن ماله . || برآوردن از جلة بتدریج چیزی بعد چیزی . منه : خن الجلة. || درآمدن در حریم قوم . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). منه : خن القوم .
