خن
لغتنامه دهخدا
خن . [ خ َ ] (اِ) خانه و بیت خواه در روی زمین باشد و خواه زیر زمین . (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء).مخفف خان . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ) :
چون تف آتش فتاد از خن مشرق در آب
زلف بنفشه برست از کله ٔ یاسمن .
|| خانه ٔ زیرکشتی . (از ناظم الاطباء).
چون تف آتش فتاد از خن مشرق در آب
زلف بنفشه برست از کله ٔ یاسمن .
امام فخر رازی (از جهانگیری ).
|| خانه ٔ زیرکشتی . (از ناظم الاطباء).