خه خه
لغت‌نامه دهخدا
خه خه . [ خ َه ْ خ َه ْ ] (صوت ) کلمه ٔ تحسین خوشا. مرحبا. به به . بارک اﷲ. (ناظم الاطباء). وه وه . زه زه . بخ بخ . احسنت . آفرین . تبارک اﷲ. (یادداشت مؤلف ) :
زهری که او چشاند چه جای اخ که بخ بخ
تیغی که او گذارد چه جای اه که خه خه .
خه خه ای شاهی که از بس بخشش و بخشایشت
خرس در داهی و گرگ اندر شبانی آمده است .
بخ بخ ای بخت و خه خه ای دلدار
هم وفادار و هم جفا بردار.
خه خه آن ماه نو ذی الحجة کز وادی العروس
چون خم تاج عروسان از شبستان دیده اند.
زهری که او چشاند چه جای اخ که بخ بخ
تیغی که او گذارد چه جای اه که خه خه .
سنائی .
خه خه ای شاهی که از بس بخشش و بخشایشت
خرس در داهی و گرگ اندر شبانی آمده است .
سنائی .
بخ بخ ای بخت و خه خه ای دلدار
هم وفادار و هم جفا بردار.
خاقانی .
خه خه آن ماه نو ذی الحجة کز وادی العروس
چون خم تاج عروسان از شبستان دیده اند.
خاقانی .
