خوابنیده

خوابنیده . [ خوا / خا ب َ دَ / دِ ] (ن مف ) خوابانیده . مخفف خوابانیده . (برهان قاطع). خوابیده . درازکشیده :
یاد کن زیرت اندرون تن شوی
تو بر او خوار خوابنیده ستان .

رودکی .

نهاده بر چشمه زرین دوتخت
برو خوابنیده یکی شوربخت .

فردوسی .

سهی سروش ببالین خوابنیده
سرشک از لاله و گل بردمیده .

نظامی .

بر مهد عروس خوابنیده
خوابش بربود و بست دیده .

نظامی .

|| مرده . در قبر قرارگرفته . مدفون :
درین ره چو من خوابنیده بسی است
نیارد کسی یاد کآنجا کسی است .

نظامی .

|| قرارداده :
وزارت به ایام او بازکرد
دو چشم فروخوابنیده وسن .

فرخی .

یلان را مرگ بر گل خوابنیده
چو سروستان سند از بن بریده .

(ویس و رامین ).

ستیزندگان نیزه با خشم و شور
فروخوابنیده به بال ستور.

اسدی (گرشاسبنامه ).

دانی که در کفن چه عزیزی نهفته ای
دانی که در لحد چه شهی خوابنیده ای .

سنائی .