خواجه ٔ سپهرلغتنامه دهخداخواجه ٔ سپهر. [ خوا / خا ج َ / ج ِ ی ِ س ِ پ ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خواجه ٔ زر. کنایه از آفتاب بود. (از انجمن آرای ناصری ).
