خواجه ٔ فلکلغتنامه دهخداخواجه ٔ فلک . [ خوا / خا ج َ / ج ِ ی ِ ف َ ل َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب است . || کنایه از مشتری . (از برهان قاطع) (از ناظم الاطباء).
