ترجمه مقاله

خوب رنگ

لغت‌نامه دهخدا

خوب رنگ . [ رَ ] (ص مرکب ) خوش رنگ . (ناظم الاطباء). نیکورنگ . آنچه رنگ خوب دارد :
فرودآمد از شولک خوب رنگ
بریش خود اندر زده هر دو چنگ .

دقیقی .


بدانگه بدی آتش خوب رنگ
چو مر تازیان راست محراب سنگ .

فردوسی .


چو مر تازیان راست محراب سنگ
بدان دور بد آتش خوبرنگ .

فردوسی .


چون بزادم رستم از زندان تنگ
در جهانی خوش سرایی خوب رنگ .

مولوی .


ترجمه مقاله