خوب خوی

خوب خوی . (ص مرکب ) خوشخوی . خوش خلق . آنکه خلق نکو دارد :
خنک آنان که خداوند چنین یافته اند
بردبار و سخی و خوب خوی و خوب سیر.

فرخی .