خوب سیرت

خوب سیرت . [ رَ ] (ص مرکب ) پاک نهاد. (یادداشت بخط مؤلف ) :
شه خوب صورت شه خوب سیرت
شه خوب منظر شه خوب مخبر.

فرخی .

دو کس چَه ْ کنند از پی خاص و عام
یکی خوب سیرت یکی زشت نام .

سعدی (بوستان ).