خودبخود

خودبخود. [ خوَدْ / خُدْ ب ِ خوَدْ / خُدْ ] (ق مرکب ) بی واسطه . بی علتی . بی عاملی . بی فاعلی . بی دخالت دیگری . (یادداشت مؤلف ). بمیل و اراده ٔ خود. بدون جهت و سبب و میل دیگری . (ناظم الاطباء) :
تویی آن مرغ کآتش آوردی
خودبخود قصد سوختن کردی .

خاقانی .

پس بکوشی و به آخر از کلال
خودبخود گوئی که العقل عقال .

مولوی .