خودتراش
لغت‌نامه دهخدا
خودتراش . [ خوَدْ / خُدْ ت َ ] (نف مرکب ) که خود تراشد. || (اِ مرکب ) تیغ که تیغه ٔ آن بدسته پیوسته نیست و در هر بار تراشیدن تیغه را عوض توان کرد. (یادداشت بخط مؤلف ).
- تیغ خودتراش ؛ تیغی که بدسته پیوسته نیست و در هر بار تراشیدن تیغه را عوض توان کرد.
- ماشین خودتراش ؛ ماشینهای برقی که بجای تیغ برای تراشیدن مو بکار می رود.
- تیغ خودتراش ؛ تیغی که بدسته پیوسته نیست و در هر بار تراشیدن تیغه را عوض توان کرد.
- ماشین خودتراش ؛ ماشینهای برقی که بجای تیغ برای تراشیدن مو بکار می رود.
