خوده
لغت‌نامه دهخدا
خوده . [ دَ / دِ ] (اِ) خود. کلاه خود. مغفر :
مبارز را سر و تن پیش خسرو
چو بگراید عنان خنگ یکران
یکی خوی گردد اندر زیر خوده
یکی خف گردد اندر زیر خفتان .
|| حقیقت . راستی . درستی . || طاق . گنبد. (ناظم الاطباء).
مبارز را سر و تن پیش خسرو
چو بگراید عنان خنگ یکران
یکی خوی گردد اندر زیر خوده
یکی خف گردد اندر زیر خفتان .
عنصری .
|| حقیقت . راستی . درستی . || طاق . گنبد. (ناظم الاطباء).
