خوران

خوران . [ خوَ / خ ُ ] (نف ) اکول . بسیارخوار. شکم پرست . (ناظم الاطباء). خورنده . (یادداشت بخط مؤلف ). || (پسوند) مزید مؤخر اسماء امکنه ، چون : «چاشت خوران »، «آب خوران ». (یادداشت بخط مؤلف ). || (اِ) ج ِ خور. خورندگان .
- رزق خوران ؛ روزی خوران .
- روزی خوران ؛ روزی خورندگان .
|| خوردن . (یادداشت بخط مؤلف ).
- شیرینی خوران ؛ شیرینی خوردن . برحسب اصطلاح ، عمل نامزدی . عملی که برای نامزدی ترتیب می دهند.