خورشخانه

خورشخانه . [ خوَ / خ ُ رِ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) انبار غذا. (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ). مطبخ . آشپزخانه :
ز گنجور و دستور بستد کلید
خورشخانه و خمره های نبید.

فردوسی .

کلید خورشخانه ٔپادشا
بدو داد دستور فرمانروا.

فردوسی .

خورشخانه ٔ پادشاه جهان
گرفت آن دو بیدار خرم نهان .

فردوسی .

خورشخانه در خان او داشتی
تن خویش مهمان او داشتی .

فردوسی .