خوزی
لغت‌نامه دهخدا
خوزی . [ ] (ص نسبی ) منسوب به خوزستان است . (یادداشت بخط مؤلف ) :
در مدت فراخی نوش لبان تو
دل تنگ تنگ شکّر خوزی و عسکری .
|| زبان خوزستانی که ملوک و اشراف ایران در خلوات و در حمام و امثال آن بدان متکلم بوده اند. (ازابن المقفع از ابن الندیم ). الخوز لغة منسوبة الی کور خوزستان و بها یتکلم الملوک و الاشراف فی الخلا و مواضع الاستفراغ و عند التعری فی الحمام . (مفاتیح ص 75). || منسوب به شعب الخوز که محلتی است در مکه . (از انساب سمعانی ). || منسوب به سکةالخوز اصفهان . (ناظم الاطباء).
در مدت فراخی نوش لبان تو
دل تنگ تنگ شکّر خوزی و عسکری .
؟ (از شرفنامه ٔ منیری ).
|| زبان خوزستانی که ملوک و اشراف ایران در خلوات و در حمام و امثال آن بدان متکلم بوده اند. (ازابن المقفع از ابن الندیم ). الخوز لغة منسوبة الی کور خوزستان و بها یتکلم الملوک و الاشراف فی الخلا و مواضع الاستفراغ و عند التعری فی الحمام . (مفاتیح ص 75). || منسوب به شعب الخوز که محلتی است در مکه . (از انساب سمعانی ). || منسوب به سکةالخوز اصفهان . (ناظم الاطباء).
