خوشاولغتنامه دهخداخوشاو. [خوَ / خ ُ ] (اِ) چیزی که آب ورنگ دار باشد. || جواهر پرآب ورنگ . || میوه ٔ ترش و شیرین که بعربی مز گویند. (لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی ).
