خوشخواب

خوشخواب . [ خوَش ْ / خُش ْ خوا / خا ] (ص مرکب ) آنکه خوب خوابد. که به آسانی بخواب رود. که در هر موقع و محل خوش تواند خسبید. || (اِ مرکب ) خواب با آسایش . خواب راحت . خواب شیرین . خواب نوشین :
ز بس خون کز تن شه رفت چون آب
درآمد نرگس شیرین ز خوشخواب .

نظامی .

جنبش این مهد که محراب تست
طفل صفت از پی خوشخواب تست .

نظامی .

به دل گفتا که شیرین را ز خوشخواب
کنم بیدار و خواهم شربتی آب .

نظامی .

|| غفلت . بیخبری :
مست شده عقل به خوشخواب در
کشتی تدبیر به غرقاب در.

نظامی .