خوشگو

خوشگو. [ خوَش ْ / خُش ْ] (نف مرکب ) خوش سخن . خوش گفتار. خوشگوی :
کز او خوشگوتری در لحن و آواز
ندید این چنگ پشت ارغنون ساز.

نظامی .

بساز ای مطرب خوشخوان خوشگو
بشعر فارسی صوت عراقی .

حافظ.