خوش خسبیدن
لغتنامه دهخدا
خوش خسبیدن . [ خوَش ْ / خُش ْ خ ُ دَ ] (مص مرکب ) خوب آرامیدن . خوب خوابیدن .راحت و آسوده خوابیدن . خواب راحت کردن :
خوش نخسبندکنون از فزع هیبت او
نه به روم اندر قیصر نه به هند اندر رای .
|| بیخبر خفتن . خفتن در بی خبری .
خوش نخسبندکنون از فزع هیبت او
نه به روم اندر قیصر نه به هند اندر رای .
فرخی .
|| بیخبر خفتن . خفتن در بی خبری .