خوش کنار

خوش کنار. [ خوَش ْ / خُش ْ ک َ / ک ِ ](اِ مرکب ) محبوب . معشوق . (برهان قاطع) :
من غرق ملک و نعمت سرمست لطف و رحمت
اندر کنار بختم و آن خوش کنار با من .

مولوی (از انجمن آرای ناصری ).

|| (ص مرکب ) خوش نشست و برخاست .با کرشمه و ناز و طنازی در خفت و خیز :
مشک جعد و مشک خط و مشک ناف و مشک بوی
خوش سماع و خوش سرود و خوش کنار و خوش زبان .

منوچهری .