خوش حافظهلغتنامه دهخداخوش حافظه . [ خوَش ْ / خُش ْ ف ِ ظَ / ظِ ] (ص مرکب ) آنکه حافظه ٔ نیکو دارد. آنکه مطالب را زود حفظ کند و دیراز یاد برد. نیک یاد. (یادداشت مؤلف ). بایادوهوش .
