خوش حدیث
لغتنامه دهخدا
خوش حدیث . [ خوَش ْ / خُش ْ ح َ ] (اِ مرکب ) حدیث خوش . حدیث خوب . حدیث نیکو :
هست شعر آن خوش حدیثی کاستماعش کرده اند
هم نبی و هم ولی و هم امیر و هم امام .
|| (ص مرکب ) خوش سخن . خوش گفتار. خوشگو. خوب سخن .
هست شعر آن خوش حدیثی کاستماعش کرده اند
هم نبی و هم ولی و هم امیر و هم امام .
سوزنی .
|| (ص مرکب ) خوش سخن . خوش گفتار. خوشگو. خوب سخن .