خوش خصلتلغتنامه دهخداخوش خصلت . [ خوَش ْ / خُش ْ خ ِ ل َ ] (ص مرکب ) آنکه طبیعت خوب دارد. آنکه او را ذاتی و سرشتی پاک است . آنکه در ذات او کدورت و خبثی نیست .